Tehuantepec-San Christobal de las Casas

Adios Mixteken en Zapoteken. Terug naar de Maya's. We gingen van de warmte van de laaglanden naar de koelte van de hooglanden van Chiapas. Dat reden we over de Panamerican Highway (een drukke, veelgebruikte weg) en we bevonden ons in het smalste gedeelte van Mexico. Op afstand zagen we de Pacific. Onderweg zagen we honderden windmolens en verderop volop mangobomen! We kunnen al steeds beter Mexicaanse plaatsnamen en woorden uitspreken zonder over onze tong te struikelen. Vooral Jeroen pikt het Spaans goed op. Tegen Constantino (de chauffeur, die alleen fris drinkt): "Constantino, no drinkie drinkie poquito"? Geweldig toch?! We zagen verschillende soorten koeien in de wei.Dat bleken stieren te zijn; koeien moeten op stal blijven. Pure discriminatie toch?!! Bij het zien van een meer waar karpers worden gekweekt verheugden wij ons al op een heerlijk versgebakken vissie. Bij de staatsovergang weer volop controles door politie en leger. Ziet best wel angstaanjagend. 's Middags gingen we een canyontocht van twee uur maken.Onwijs hoge klippen aan weerszijden, heel indrukwekkend. We kwamen krokodillen, zwarte gieren,pelikanen en apen tegen. De heenweg was geweldig, tot donkere wolken zich weer samen pakten.. En ja hoor! Regen en niet zo'n beetje. We hebben ons tijdens de vakantie nog niet zo verbonden gevoeld met de Mexicanen. We hielden namelijk met ongeveer twintig mensen een groot blauw zeildoek boven onze hoofden vast en dat met een behoorlijke snelheid. De polsen deden er zeer van, maar zo bleven we tenmiste een beetje droog.