Mexico (stad)

Weer op een (zeer) vroeg tijdstip (na geanimeerde "gesprekken" met Oekrainers die vertrokken via Amsterdam; yes, Holland good...) gingen we richting Teotihuacan, het grootste tempelcomplex van Noord- en Centraal Amerika. Belangrijke bezienswaardigheden zijn de Tempels van de Zon en de Maan, de Avenue van de Dood, en de Tempel van de Quetzal. Maar eerst deden we nog een winkel aan waar ze onwijs mooie beeldhouwwerken verkochten. We kregen te zien hoe ze dat maakten en waarvan. We kregen uitleg over allerlei soorten stenen die daar voorkomen. Als die brokken in een emmer werden gedoopt kamen de mooiste kleuren tevoorschijn, zelfs met een goudwaas erover! De beelden en beeldjes van obsidiaan waren vooral erg mooi, maar prijzig. Nee maar niet... past niet in het interieur. Ook werd ons verteld wat er allemaal van de agave wordt gebruikt. Naast tequila wordt er ook pulque van gemaakt, ook een lokale drank.  Op het terrein zaten ook aztekenhondjes in een hok. Die zijn onbehaard en werden door de azteken gegeten. Om de piramides te beklimmen werd wel een goede conditie gevraagd. Zowel de Piramide van de Zon als van de Maan zijn 60 mter hoog. Maar we hebben het gefikst! Gewoon af en toe een beetje uithijgen... We werden ter plekke gebombardeerd met vragen van scholieren. Wat vonden we van Mexico en zouden we er eventueel willen wonen? Nou nee dus. En waarom dan niet? The systems dus.'s Middags gingen we naar ded Basiliek van Guadelupe, een van de belangrijkste pelgrimsoorden van Mexico.Er is een oude en een nieuwe Basiliek. De hele week door zijn er continu diensten. Nog nooit zoveel devotie gezien; ook onder jongeren. Maar ja, 85% van de bevolking is streng katholiek. De cape van Guadelupe is een aparte bezienswsaardigheid. Die schijnt echt te zijn en daar komen jaarlijks honderdduizenden pelgrims op af. Omstreeks 12 december (een gedenkdag) zelfs miljoenen. Het verhaal gaat dat sommigen vaak de laatste kilometers op hun knieen afleggen. Het was er nu al razend druk, laat staan als er miljoenen door die nauwe straatjes en loopbruggetje moeten! 's Avonds even lekker een terrasje gepakt. Veel zonneterrasjes zijn er niet; Mexicanen mijden de zon. Je wordt constant bezig gehouden door straatmuzikanten, draaiorgels (heel irritante met steeds hetzelfde deuntje), menselijke standbeelden (als op het Ramblas), indianendansen, wierrookrituelen, enzovoort. Kortom niet een stad om je in te vervelen.En weer bedelaars, kindverkopers, enzovoort. Het was wel jammer dat het Paleis dicht was; we hadden graag de beroemde muurschilderingen van Rivera gezien, maar helaas. En je kunt niet gauw zeggen: "de volgende keer dan maar".Het restaurant waar we weilden gaan eten was (ook) dicht. Om niet te ver de stad in te moeten hebben we maar een chineesje gepakt. Was ook wel weer eens lekker na al dat (overheerlijke) Mexicaanse eten. Alleen was Dirk niet echt bekend en gewend aan sambal en dat was toch een sterk soort! Om half 10 werd ons subtiel te kennen gegeven het diner te beeindigen; er werd naast en tussen ons al geveegd en de stoelen gingen al op de tafels. Vreemde lieden die Mexicanen, uhh Chinezen. We realiseren ons dat we de helft van de rondreis alweer achter ons hebben en die is goed bevallen. We treffen het enorm met Dirk, Anniek, Xavier en Constantino. We hebben een tijdje geleden een prachtig boek gekregen over Mexico van Harry en Elodi en nu gaan de foto's en plaatjes die daar in staan echt leven. Heel even hebben we ook nog aan de Corso gedacht en we hebben geduimd voor goed weer.